Kluns 1e klas

Ik had vandaag mijn dag niet, en dat kon ik wel uit alles halen wat ik zei en deed vandaag. En nu ik er aan terug denk, kan ik wel door de grond heen zakken van schaamte. Oké, nu heb ik wel eens ergere dingen meegemaakt. Maar toch ook vandaag dacht ik: ''Ils, wat ben je toch voor een kluns.''

Het begon vanochtend al in de trein. Ik was expres in de stilte coupé gaan zitten omdat ik een jongen wilde vermijden die op dinsdag ochtend ook dezelfde trein neemt. Hij stapt altijd voorin in, dus ik loop natuurlijk helemaal naar achteren toe. Heerlijk staarde ik uit het raam terwijl de trein nog op het perron stond. Oortjes in mijn oren, muziek hard aan. En plots zag ik hem lopen. Ik bedacht mij geen moment en dook half op de grond om zogenaamd iets uit mijn tas te halen. Hij liep mij voorbij zonder het raam in te kijken. Maar helaas, hij stapte de stilte coupé binnen. En nog een keer, helaas. Hij ging naast mij zitten. Een half uur lang heb ik iets over softwares moeten aanhoren. Mijn dag kon niet erger beginnen.

Op school kregen we te horen dat onze docent niet aanwezig kon zijn doordat hij 3e jaars moest helpen. Gelukkig had ik mijn usb stick mee, en kon ik verder gaan. Maar nee hoor! Op een één of andere manier wilde de computer de usb niet pakken. En hoe meer de tijd drong naar de middag, hoe warmer het werd. En omdat ik dacht dat het vandaag ijskoud zou worden, deed ik een dikke trui aan.

Uiteindelijk was ik vrij, en heb in een heerlijke zon naar het station gelopen. Ondanks de klotsende zweetoksels natuurlijk. Eenmaal op het station bedacht ik mij pas dat ik een t-shirt onder mijn trui had gedaan. Gelukkig, ik was gered. Ik rende snel de trein in, en mijn plan was om de trui daar snel uit te trekken, zonder dat iedereen zou denken dat ik aan het strippen was.

Nog voor dat ik de trein in sprong, merkte ik een groep jongens op die al een beetje naar mij aan het kijken waren. Verschrikkelijk irritant. En toen ik de eerste trede van de trein opstapte, riep er een: ''Heb je het niet warm?''. Ik ben snel doorgelopen en zocht een plek in de heerlijke, rustige coupé. En ik wilde net mijn trui uit doen, kwam er een jongen naast mij zitten. Ik was verbaast, want de halve coupé was leeg. Vanuit mijn ooghoeken bekeek ik hem natuurlijk van top tot teen. Het leek een leuke jongen. Aantrekkelijk? Mwa. Hij zag er goed uit, toch leek het mij maar beter dat hij ergens anders ging zitten. Na een korte stilte vroeg hij wanneer ik uit moest stappen. ''Volgende halte.''. Oké, dan konden we maar beter ruilen van plek. Hierna vroeg hij nog een paar interesserende vragen. En het ergste was, dat ik gewoon niet wist wat ik in hemelsnaam terug moest zeggen.

Kortom, ik huil om mezelf. Ik had hem mijn nummer moeten geven en dan konden we trouwen, samenwonen en een huwelijksreis maken. Die trui heeft mijn dag verpest