Drie keer hoera want mijn school is alweer (twee weken terug) begonnen! En dat betekend dat ik weer elke dag om 6:15 mijn nest uit kan rollen en door wind en regen mijn weg moet vinden naar het station. Wat nu extra zwaar voor mij is want: ik heb voor het eerst op een opleiding boeken nodig! Ja wat gek en wow, wat zijn die dingen prijzig. Onderhand ben ik ben schoolleven alweer gewend, maar toch vind ik het heerlijk om even mijn mond hierover open te trekken.
Jawel jawel, ik ben begonnnen aan een nieuwe opleiding. Leisure and hospitality executive [aka gewoon toerisme en recreatie dus, maar die Engelse benaming klinkt zo chique]. Ik was onwijs zenuwachtig voor mijn eerste dag! Ik stond letterlijk te trillen [ik houd niet zo van nieuwe dingen] en ik was bang dat ik geen woord uit mijn strot zou krijgen. Wat ik trouwens vaak hoor van mensen is dat ze niet snel verwachten dat ik het super eng vind om nieuwe contacten te maken, omdat ik altijd best wel snel een praatje met anderen maak. Maar eh, toch ben ik er juist als de dood voor. Gelukkig ben ik blijkbaar dus best spontaan en red ik mijzelf prima.
Maar oké. Mijn opleiding, wat vooral gericht is naar de recreatie toe, verloopt tot nu toe super! Ik ben zó blij met mijn klas en ik heb eigenlijk nog nooit in een klas gezeten waarin zoveel mensen dezelfde interesses hebben. Wat ik vooral fijn vind aan mijn klas, is dat (bijna) niemand echt 'bang' is om te praten. Iedereen is hartstikke enthousiast over alles wat we gaan doen, en houden die zogenaamde spirit er ook echt in.
Vorig jaar heb ik hier wel regelmatig geschreven over mijn oude opleiding. Het was voor mij echt een plek waar ik gewoon niet wilde zijn. De klasgenoten, ze waren best wel aardig hoor, maar totaal niet mijn type mensen. Maar ik had dus niet echt een groepje waar ik mee op trok en ik zat elke dag eigenlijk wel alleen. Ik weet de dag dat ik voor het eerst op de wc was gaan zitten om mijn pauze door te komen nog zo goed. De tranen stroomden over mijn wangen omdat ik mij zo alleen voelde en ik nooit verwacht had dat ik zo'n meisje zou worden die zichzelf opsloot op de wc om niet te laten zien hoe alleen ze eigenlijk wel niet was. Ja, erg triest, maar die klik met mijn klasgenoten was er gewoon niet. Ik wist niet wat zij deden in de pauze, ze waren weg voordat ik er achter aan kon lopen. Elke dag was verschrikkelijk en het gebeurde op een gegeven moment ook dat ik maar twee dagen per week op school te vinden was. De andere dagen was ik of 'zogenaamd' vrij, of ik pakte gewoon de trein naar Schiphol, Amsterdam, Almere (of een andere stad) en vermaakte mijzelf een beetje in de stad. Wel een mooie tijd uit mijn leven opzich, want ik heb in drie maanden tijd bijna elke grote stad in Nederland bezocht.
Dus, ik mag niet zeuren. Op dit moment heb ik namelijk het gevoel alsof ik de mooiste momenten van mijn leven ga beleven. Het voel ook wel een beetje alsof-ik-weer-leef. Maar dat is een beetje gek om te zeggen, niet? Die late uren die ik maak, maken mij geen hol meer uit. Ja, die drukke bussen blijven verschrikkelijk maar ja, het zijn maar 10 minuten per dag. Ik ga er in ieder geval volledig voor en ik hoop dat ik zo enthousiast mag blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten