Bizarre dingen en alles moet sla groen! | Belarus #2

Vorige week schreef ik over het eerste deel van mijn reis naar Belarus. Heb je dit deel niet gelezen, klik dan even op dit linkje. Om het even kort samen te vatten: ik had het over de heenreis en over de aankomst in het land met hier en daar een paar leuke tradities. Vandaag schrijf ik over de tweede dag: de maandag. Geloof mij als ik zeg dat ik die dag heel wat bizare verhalen gehoord heb.

Nog geen 24 uur in het land en nu al de handen uit de mouwen. Op maandag stapten we alweer vroeg in de bus op weg naar de eerste school in Zamostje. Daar werden we wederom met open armen verwelkomt. De directrice was erg blij met onze hulp maar ook heel nerveus. We kregen een rondleiding door de school en het eerste wat mij op viel was dat de school zo bizar groot was maar dat er zo weinig kinderen op zaten. Later werd mij verteld dat hier dus een reden voor is. In Belarus geldt namelijk een regel dat je voor elke klas én voor elk vak een apart lokaal moet hebben. Dat is dus de reden waarom er soms maar drie of vier kinderen in een klas zitten. Hier in Nederland zouden we meerdere klassen bij elkaar gooien om zo wat op te vullen. In Belarus mag dat dus niet. Heel apart.

De school in Zamostje is een typische school die nog net het hoofd boven
water weet te houden. De school krijgt geen geld van de staat en alle ouders en leraren financiëren vrijwel alles. Hierdoor is er niet altijd even veel geld voor alles en zo zinkt de school eigenlijk steeds dieper en dieper. De directrice vertelde ons dat de school net inspectie had gehad. De hele gymzaal was afgekeurd en moest gesloten worden en ook had de school aardig op de kop gekregen omdat het hek (!!!) niet geverfd was. Ze kregen twee weken de tijd om de boel op te knappen. De school had geen geld om beide dingen op te knappen dus de directrice was ook heel nerveus omdat de school eigenlijk in een onzekere periode verkeerde. Vraag mij overigens niet waarom de school geen geld van de staat krijgt. In Belarus krijgen de meeste scholen wel geld, maar sommigen gewoon niet. Zonder reden.

Maar goed. Even nog over dat hek. Dit is dus het punt wat ik zó ontzettend bizar vond. Het hek was twee jaar terug nog geverfd en zag er nog super mooi uit! Maar ja, de school had op zijn kop gekregen dus wij besloten het hek maar te gaan verfen. We kregen de kleur slagroen in onze handen gedrukt en wat blijkt: de hele regering of overheid of weet-ik-veel welke hoge piet beslist ook nog eens voor elke school welke kleur het hek elke twee jaar moet krijgen. Dat is toch onvoorstelbaar. Toen ik dat hoorde werd ik daar best boos van. De school had al zo weinig en dan moesten ze ook nog eens flink wat ged gaan neerleggen voor een hek wat er nog super goed uit zag. Daarnaast vond ik het ook erg hypocriet. Dan wordt er geen geld aan de school geschonken, maar ze bepalen wel even dat het hek geverfd moet worden. Belachelijk.

Gelukkig werd onze hulp heel erg gewaardeerd. De directrice straalde helemaal toen ze het prachtige sla groene hek zag. Ook hebben we nieuwe verlichting gekocht voor in de gymzaal, zodat die ook niet gesloten zou worden. Naast al het harde werken hebben we ook spelletjes gespeelt met de kids en hebben we met ze gedanst en gezongen. We kregen een heerlijke lunch aangeboden op de school en omdat het tweede paasdag was lagen er overal gekleurde eieren. Nog een leuke traditie uit Belarus (die ook wel bekend is in Nederland): Eitje Tikken! Je slaat met je ei tegen het ei van een ander aan en wie zijn ei het langste heel houdt wint. Super leuk om te doen!


De dag kwam snel ten einde en de school was heel blij met ons werk. Iedereen van onze groep kreeg daarom een kaart, gemaakt door de kids, met een bedankje in het Duits! We werden uitgezwaaid door de hele school en na een drukke maar gezellige middag gingen we weer met de bus naar Sirod toe, waar we verblijven. Gelukkig had ons gastgezin het avondeten al klaar zijn dus we konden meteen aanvallen. Het Russische eten is trouwens heerlijk. Veel zout en veel aardappelen, dat wel, maar wel heerlijk bereid!

's Avonds hebben we met de hele groep afgesproken op het veldje waar we ook weer volop volleybal gespeeld hebben met de Russen. Alleen heb ik weer zitten toekijken want ik blijf erbij: volleybal is gewoon niet mijn type sport. Naast het volleybal toernooi hebben we van ons gastgezin nog even een mini rondleiding gekregen in het dorp. Ineens kwamen we allemaal koeien tegen en wat blijkt: die koeien weten precies wanneer ze naar huis moeten dus rond een uur of zeven lopen ze vanaf de wei naar huis toe. We kwamen dus een groepje tegen van vijf koeien en bij een kruising sloegen er drie links af en twee liepen recht door. Op naar stal! En 's ochtends lopen ze gewoon weer terug.

Volgende week zondag plaats ik het derde deel van de reis. Hierin lees je over het bezoek aan de tweede school en vertel ik over Gomel, een van de grootste steden in Belarus waar we de hele woensdag hebben rondgehangen.