Struikelen over je tong staat voor lekker dom lullen. Het staat voor twee woorden tegelijk te willen zeggen. Dat geeft het zelfde effect als naar voren lopen maar tegelijkertijd ook naar achteren lopen. Gevolg: je staat dan stil. Ook je tong weet dan even niet meer wat hij moet doen en wat je dan vervolgens uitkraamt valt geen touw aan vast te knopen.
Veel mensen struikelen over hun voeten maar ik struikel over mijn tong. Ik wissel klinkers om en voeg ineens een letter toe die niet eens in het woord voor komt. Voor veel mensen is dit natuurlijk prachtig omdat ik bij wijze van gewoon elke dag een paar nieuwe woorden ontwerp. Maar het is niet altijd handig. Soms is het ook wel beschamend. Stel je eens voor dat je voor de klas staat en het o-zo moeilijke woord intimiderend uit wilt spreken. Dan sta je daar...
Intimele...
Iniminee..
Inmie...
In. Tie. Mie. Le.
Imtimi.. nee.
En dan maar hopen dat een van je klasgenoten je komt redden. Maar in de meeste gevallen is zo'n kortsluiting natuurlijk hartstikke grappig. Ik bedoel, kennen jullie Kabouter Wesley nog? Ja? Kennen jullie die dolfijn dan ook nog die moeite had met het woord gekapseisd? Dat is precies wat mijn tong mij ook regelmatig aan doet.
Soms lijkt het wel alsof elk simpel Nederlands woord een ware tongbreker is. Ik kraam in het dagelijkse leven een heleboel onzin uit en ik weet ook dat veel mensen mij dan niet echt snappen. Soms lijkt mijn hoofd een groot bingo spel. Mensen draaien voordurend aan dat rad en dan is het maar de vraag of er iets zinnigs uit komt. Maar het bingo spel kennende komt er meestal niks zinnigs uit. Wanneer heb jij voor het laatst nou een bingo gehad? Ik bedoel maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten