Struggles

Schrijven is als een drug voor mij. Ik word gek als ik ergens zit en ik kan op dat moment niet bezig gaan. Mijn hoofd wordt gek en woorden stromen over mijn ogen. Ik moet, ik moet, ik moet... Het verlangen is zo groot. Ik wil een pen pakken en een stuk papier. Ook al zijn het maar een paar steekwoorden, ik moet het kwijt. Het papier ligt voor mij. Mijn pen in mijn linkerhand. Ik hoor een stem die zegt dat ik even opletten moet. Ik kijk naar links, en kijk naar rechts. twintig nieuwsgierige hoofden kijken mij aan. Mijn pen leg ik weer neer, ik doe het wel een andere keer.

Ik pak een pen en een stuk papier. Ik moet het kwijt, ik moet mijn hoofd leeg maken. Ook al zijn het maar een paar steekwoorden. Het papier ligt voor mij. Mijn pen in mijn linkerhand. Ik kijk naar links, en kijk naar rechts. Honderden scholieren lopen aan mij voorbij. Nog snel schuif ik wat meer het hoekje in, zodat ik weet dat niemand mee kijkt. De punt van mijn pen net op het papier gezet, of ik hoor stoelen voor mij schuiven. Drie vragende hoofden kijken mij aan. Wat ben je aan het doen? Waarom zit je alleen? Snel ruim ik mijn spullen op. Ik zeg niks, ik glimlach naar ze en vraag naar de volgende les.

Het verlangen is zo groot. Ik wil een pen pakken en een stuk papier. Ook al zijn het maar een paar steekwoorden, ik moet het kwijt. Het papier ligt voor mij, op mijn schoot. Mijn pen in mijn linkerhand. Hobbelend over het plattelandse weg vraag ik mij af hoe ik de letters op papier krijg. Ik kijk naar links, en kijk naar rechts. De oudere man naast mij, in zijn zakelijke kleren kijkt nieuwsgierig over mijn schouder mee. Snel sla ik mijn boekje weer dicht. En mijn pen leg ik weg.

Ik wil een pen pakken en een stuk papier. Ook al zijn het maar een paar steekwoorden, ik moet het kwijt. Het papier ligt voor mij. Mijn pen in mijn linkerhand. Ik kijk naar links, en kijk naar rechts. Leegte, overal leegte. Opgelucht haal ik adem. Ik ben alleen. Ik kan mijzelf eindelijk concentreren op de woorden in mijn hoofd. Geen geluiden, geen mensen. Niks. Eindelijk alleen in mijn eigen kamer. Ik richt mij op het papier. Maar, wat wilde ik ook alweer schrijven?