Divergent

De laatste tijd hoort iedereen wel over Veronica Roth en haar Divergent serie. De serie bestaat uit drie boeken die gaan over de 16 jarige Beatrice, al noemt ze zichzelf Tris. Tris woont in de toekomstige Chicago en om oorlog te voorkomen is de stad waarin ze woont verdeelt in verschillende facties. Abnegation, Amity, Dauntless, Erudite en Candor. Elk kind moet op zijn 16e een persoonlijksheids test doen. Deze uitslag maakt je duidelijk in welke fractie je het meeste thuis hoort. Alleen werkt deze test niet op Tris. Zij is Divergent.

Ik heb zelf heel snel dat ik een boek wil lezen voordat ik de film zie. Toen ik over Divergent hoorde, heb ik meteen de trailer opgezocht, en heb ook meteen het boek in huis gehaald. En terwijl de film al volop in de bioscoop draaide, las ik thuis het boek.

Het boek was zo anders dan ik verwacht had. In positieve zinnen bedoel ik dat. Het was zo ontroerend, spannend en ook is er hier en daar wat humor in te vinden. Ik had het boek ook binnen een paar dagen uit, en kon er niks aan doen dat ik het tweede deel ook meteen in huis haalde. Maar voordat ik daar aan begon, moest ik natuurlijk eerst de film bekijken.

De film viel mij tegen, vergeleken met het boek. Ik wist ook wel meteen waardoor dat kwam. Ik vond de liefde tussen Four en Tris veel mooier omschreven in het boek dan in de film. Ook had ik een totaal ander beeld van Christina, de vriendin van Tris. Wat het laatste hoofdstuk van het boek en de film betrof, hield ik bij beiden mijn hart vast. Toch kreeg het boek mij niet aan het huilen, terwijl ik bij de film de tranen van mijn wangen moest vegen. Het mooie aan Divergent is dat iedereen zijn eigen verhaal heeft, en zijn eigen, opvallende, karakter. Ik raad zowel het boek als de film iedereen aan.