Secret addiction: Notitieboekjes

Al vanaf ik van mijn ouders mijn schare vijftig cent zakgeld per week kreeg, spaarde ik al voor notitieboekjes. Dat sparen duurde inderdaad lang, maar mijn ouders waren zo lief om het grootste deel mee te betalen, en mijn moeder maakte mij heel vaak gelukkig met een boekje waarin ik kon schrijven. Duidelijk een verslaving die mij altijd is bijgebleven. Nog elke dag geef ik graag mijn geld uit aan notitieboekjes.

Bij elkaar heb ik een stuk of 18 notitieboekjes. Ik heb nu alleen even mijn favorieten van de Action erbij gepakt. Sinds een paar maanden heeft de Action verschrikkelijke, schattige notitieboekjes in het schap liggen. En ik ben dan zo'n iemand die alle soorten voorkanten moet hebben. Dus ik heb van elk notitieboekje een. Maar goed ook, want de helft is al half vol. 

Wat doe ik nou eigenlijk met al die notitieboekjes. Schrijven! Het is nu niet zo dat ik elk notitieboekje vol stop met verhalen. Nee, zeker niet. De een gebruik ik als dagboek, in de andere maak ik lijstjes en weer een andere staat vol met alle onzin wat je maar kan verzinnen. Dan heb ik ook nog twee kleine notitieboekjes waar ik in schets, en een ander klein boekje die ik altijd in mijn tas heb zitten. Daarin schrijf ik van alles op wat ik zie en mee maak tijdens mijn reis naar school en terug.

Wil je mij blij maken? Koop dan notitieboekjes voor mij. Ik ben blij zolang ze maar een mooie voorkant hebben.