LIEVE K3

Lieve, lieve K3 meisjes. Ik hier, als achttien jarig meisje heb gister met tranen in mijn ogen gekeken naar de finale van K3 zoekt K3. Weken lang heb ik de meisjes gevolgd en ik ben zo blij dat Marthe, Klaasje en Hanne de nieuwe K3 meisjes mogen zijn. Maar toch wil ik mij nu vooral richten op Karen, Kristel en, jawel, Kathleen. Want deze drie vrouwen zijn toch eigenlijk zo'n groot voorbeeld voor mij geweest in mijn jeugd.

Ik was als jong meisje waarschijnlijk net zo als het grootste deel van Nederland en België, een groot K3 fan. Ik had bijna alle cd's en de cd's die ik niet had, ruilde ik meestal met mijn beste vriendinnetjes. Daarnaast had ik ook alle films wel een keer gezien én zat ik op dansen waar we elke week dansten op de liedjes van K3. Vooral de liedjes van de toen net nieuwe cd K3 De Wereld Rond werden vaak op mijn dansschool gedraaid. De pasjes die ik daar leerde op het nummer Liefdeskapitein kan ik nog steeds dromen.

Mijn aller eerste cd van K3 was Parels. De cd had onder andere de nummers Wat Ik Wil, Yeke Yeke, Heya Mama en Op elkaar. Je weet wel, de klassiekers waar Kristel nog een pittig kort kapsel had en Karen eruit zag alsof ze de boel even bij elkaar ging rocken. Ik moet eerlijk zeggen dat dit niet mijn favoriete album was. Want toen ik de cd Verliefd kreeg was ik helemaal, eh, verliefd. Verliefd had bijna al mijn favoriete nummers op een cd staan. Ik weet alleen heel goed dat de cd op een gegeven moment een soort van kapot was. Hierdoor kon ik de laatste nummers nooit afspelen wat ik erg jammer vond. Want het lied Eeuwig En Altijd stond als laatste op de cd, en dat was toch wel het mooiste nummer wat ik ooit gehoord had. Gelukkig deed het liedje Verliefd het wel, en dit lied was samen met Eeuwig En Altijd mijn favoriete nummer. In de videoclip van Verliefd tekende Karen met haar lippenstift een hartje op de spiegel. Tja, dat wilde ik natuurlijk ook. Maar zelf had ik natuurlijk geen lippenstift dus ik had er stiekem eentje gestolen van mijn moeder en had de hele badkamerspiegel vol hartjes getekend. Helaas kon mijn moeder er minder hard om lachen.

K3 was iets wat je altijd kon delen met vriendinnen. Altijd werd er wel een cd aan gezet en werd er ruzie gemaakt om wie Karen, Kristel of Kathleen mocht zijn. Op de basisschool had ik twee roodharige meisjes in mijn klas zitten en dan bedacht ik mijzelf altijd dat ik samen met een van hen, en een zwartharig meisje uit mijn klas misschien wel de nieuwe K3 kon worden. Daarnaast moest ik vroeger álles hebben van K3. En dan heb ik het vooral over die stickers die je toen bij een bepaalde soort kauwgom kon krijgen. Mijn hele boekenkast had ik er mee vol geplakt en ik wilde ze allemaal hebben.

Gisteren rolden de tranen over mijn wangen toen Gert tijdens de liveshow zei dat K3 door de jaren heen duizenden kinderen blij gemaakt heeft en dat duizenden kinderen door K3 konden dromen. Wauw, wat had die man gelijk. K3 maakt een deel uit van mijn jeugd en ik ben zo blij dat ik als klein meisje van alle liedjes en films heb mogen genieten. K3 gaf mij meer fantasie dan dat ik al had en K3 was ook de aanleiding dat ik begon met schrijven. Als klein meisje schreef ik over hoe ik, net als K3, een superster was en droomde ik ervan om ook in een film zoals De Drie Biggetjes te spelen. En het is gek dat ik tot op de dag van vandaag soms nog even de muziek van K3 aan zet om even weer herinnerd te worden aan die mooie tijd. Maar ook altijd wanneer ik met vriendinnen over K3 praat, dan smelten we allemaal weg bij de heerlijke herinneringen die naar boven komen.

Ik wil K3 bedanken voor de geweldige tijd die ik door hen mocht meemaken. En ik weet zeker dat de jonge meisjes van nu, over tien jaar dezelfde mooie herinneringen aan K3 hebben als dat ik heb. Ik heb tijdens de finale op het puntje van mijn stoel gezeten en ik weet zeker dat Marthe, Klaasje en Hanne dit nieuwe leven zullen omarmen.

Heel veel succes en bedankt!