Over Mij

6/05/2016

Vriendschappen voor het leven | Belarus #4



Vandaag was een bijzondere dag. Misschien wel een van de mooiste dagen van de hele week. Daar ga ik zo uitgebreid over vertellen maar eerst neem ik jullie even mee terug naar de afgelopen dagen. In mijn vorige drie berichten vertelde ik over de zondag tot en met de woensdag. Vergeet zeker niet om deze drie verhalen te lezen! Vandaag vertel ik uitgebreid over mijn bijzondere donderdag.

Vandaag was het 5 mei en dat betekend feest in Nederland! Alleen waren wij niet in Nederland dus bij ons ging het er veel anders aan toe. Toen ik die donderdag wakker werd dacht ik nog: goh, als ik nu thuis was dan had ik waarschijnlijk de hele middag staan feesten in Zwolle. Op dat moment wist ik nog niet dat dit een van de beste dagen werd die ik ooit gehad heb! Het enige wat ik die dag wist was dat we wederom weer langs een school gingen en dat we 's avonds feest hadden in Sirod, het dorp waar we verbleven. Natuurlijk draaide dat feest helemaal om Nederland en zou alles oranje worden. Maar nu eerst even over de middag.

We kwamen vandaag aan bij een schooldie voor de verandering wél geld kreeg van de staat en dat was ook goed te merken. De school had alles goed voor elkaar. Wat mij op viel was dat alle leerlingen daar ontzettend goed Engels en Duits spraken. Daarom konden we ook heel goed contact leggen. Zo kwam ik vrijwel meteen in contact met Darina, een ontzettend mooi, lief meisje in een fel roze truie. Darina was veertien jaar oud en kon afschuwelijk goed Engels spreken. Omdat deze dag vooral in het teken stond van ontmoeten en verhalen delen trok ik al snel met haar op. Het klikte meteen goed tussen ons en ze heeft samen met wat vriendinnen mij de oren van mijn hoofd af zitten kletsen. Ze was enorm leergierig en wilde ook alles weten over Nederland.


Darina en ik hebben zoveel gekletst. We hebben woorden uitgewisselt uit onze taal. Ik heb een soort van Russische verkeersles van haar gehad en heb ook veel verhalen gehoord over de Wit-Russische tradities. Ik heb haar Engels docent ontmoet waar ik ook nog lang mee gepraat heb. Toen ik vertelde hoe groot mijn school was en hoeveel leerlingen het wel niet telde sloegen ze allebei steil achterover. Waar ik heel erg van schrok was dat haar Engels docent mij vertelde dat de taallessen die er gegeven worden helemaal niet gefinancieerd worden. Het blijkt dus dat de regering daar niet aan doet want: de kinderen komen toch niet in contact met andere landen ofterwijl: ze willen niet dat de kinderen hun wereld uitbreiden. Alles moet maar in het land zelf blijven.

Door dat deze dag zó gezellig was vloog het snel voorbij. Het was zo leerzaam om ook eens verhalen uit te wisselen met meiden die mij ook konden verstaan en andersom. Wat mij vooral pijn doet is dat ik dit meisje moest achterlaten in een land waar ze vergeleken met Nederland zo weinig kansen heeft. Ik denk dat Darina het hier in Nederland ontzettend ver zou kunnen schoppen. Zo leergierig, sociaal, slim en zo goed wetend wat ze wilt. Om contact te houden hebben we onze Instagram aan elkaar gegeven en hierdoor hebben we nog elke dag contact. Het is grappig wat voor gesprekken ik met een vijf jaar jonger meisje kan hebben die in zo'n ander land woont. Maar ik vind het ook heel interessant. Gister nog had ze een heel krantenartikel vertaald over ons bezoek aan de school, dat doe ik haar echt niet na en al helemaal niet op die leeftijd.

Dit wordt echt een ontzettend lang verhaal want ik ben er nog lang niet. Op het eind van de middag hadden we afscheid genomen van al onze nieuwe vrienden en ik vond het echt lastig omdat Darina hier en daar even een traan moest wegvegen. Ik kreeg nog een cadeau van haar mee waar ik heel blij mee was. Ik was overigens niet de enige die het een lastig afscheid vond. Er waren meerderen die nieuwe vriendschappen gemaakt hadden.


's Avonds mochten we meteen weer door naar het dorpshuis in Sirod. Omdat het 5 mei was, was het feest en het hele dorp kwam in het oranje aanzetten. De hele ruimte was oranje versiert en onze Russische DJ draaide de ene naar de andere Hollandse hit. We begonnen de avond met een flink dinner waar ik natuurlijk meteen een 'heerlijk' broodje met visseneitjes in mijn mond stak (zie foto). Note to myself: eerst vragen wat het is voordat ik het eet. Maar buiten dat was het ontzettend gezellig. We hebben de stoelendans gedaan met alle Russen én we hebben de polonaise gelopen. Natuurlijk stond de wodka ook weer op tafel dus er werd flink gedronken.



Later die avond werd er een after party in de disco gehouden waar alle jongeren te vinden waren. Het was zo'n gezellige nacht. We hebben met z'n allen mee gegild op de bekende top 40 hits en hebben gedanst tot onze voeten er mee ophielden. Omdat we de vrijdag alweer naar huis gingen moest er wel genoten worden. Onze laatste avond in Sirod. Onze laatste avond bij onze gastgezinnen. Een emotionele maar waardevolle avond.

Rond twee uur kwam ik samen met de vriendin (waarmee ik in hetzelfde gastgezin zat) thuis. Vaders en moeders zaten nog steeds in de keuken en waarom: ze wilden niet eerder naar bed tot wij thuis waren. Daar voelden wij ons toch wel schuldig over maar we vonden het ook wel lief. Vaders was helemaal bezorgd en vroeg steeds met wie we naar huis waren gelopen.

Ik sluit dit verhaal maar eens af. Het spijt mij dat het zo'n lang verhaal geworden is maar ik vond ook niet dat ik deze dag in tweeën kon splitsen. Volgende week komt het laatste deel alweer online maar daar blijft het niet bij. Hier kom ik volgende week op terug!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten